Για τη διατήρηση της ισορροπίας, της βάδισης, της στάσης του σώματος και του προσανατολισμού ενός ατόμου στον χώρο, απαιτείται η συνεργασία του τελικού αιθουσαίου συστήματος, δηλαδή των λαβυρίνθων, με τα μάτια και τις νευρικές απολήξεις των ιδιοδεκτικών οργάνων (οστά, τένοντες, μύες και αρθρώσεις τραχήλου, κορμού και άκρων) και η τελική επεξεργασία όλων των πληροφοριών αυτών και από τις δύο πλευρές του σώματός μας, στον εγκέφαλο. Οποιαδήποτε βλάβη στο όργανο της ισορροπίας, τους λαβυρίνθους, προκαλεί ίλιγγο, που χαρακτηρίζεται από ναυτία, «ζάλη» ως αίσθημα περιστροφής, αδυναμία βάδισης και κάποιες φορές βουητό.
Η διάγνωση και η παρακολούθηση ασθενών με ίλιγγο γίνεται κυρίως με την λεπτομερή λήψη ιστορικού και κλινική εξέταση του ασθενή, καθώς και με χρήση κλασσικών εργαστηριακών εξετάσεων. Σε αυτές περιλαμβάνεται το ακοόγραμμα, το τυμπανόγραμμα, το ηλεκτρονυσταγμογράφημα (βιντεονυσταγμογράφημα), η κρανιοσωματογραφία, η χρήση περιστρεφόμενων εδράνων και άλλες πιο σύγχρονες όπως η κινησιογραφία (posturography) καθώς και η μέτρηση αιθουσαίων προκλητών μυογενών δυναμικών (VEMP). Περιορισμένος σε ειδικές περιπτώσεις είναι ο ρόλος απεικονιστικών μεθόδων όπως η μαγνητική τομογραφία.
Για όλα τα παραπάνω και για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το πρόβλημά σας, επικοινωνήστε μαζί μας τηλεφωνικά ή από τη φόρμα επικοινωνίας και προγραμματίστε ένα ραντεβού για εξέταση.