Η «ιγμορίτιδα» ή πιο σωστά παραρινοκολπίτιδα είναι μια συχνή πάθηση κατά την οποία ο βλεννογόνος των κόλπων που βρίσκονται γύρω από τη μύτη, φλεγμαίνει. Προκαλείται κυρίως από ιώσεις και συχνά βελτιώνεται μέσα σε δύο ή τρεις εβδομάδες.
Τα «ιγμόρεια», όπως έχουμε συνηθίσει να τα αποκαλούμε είναι στην ουσία μικροί κόλποι με αέρα μέσα στα οστά του προσώπου γύρω από τη μύτη. Διακρίνονται στα ιγμόρεια/γναθιαία άντρα εκατέρωθεν της μύτης, τον μετωπιαίο κόλπο στο μέτωπο, τον σφηνοειδή κόλπο πίσω από τη μύτη και τις ηθμοειδείς κυψέλες μεταξύ μύτης και οφθαλμών.
Πώς δημιουργείται;
Τα «ιγμόρεια» φυσιολογικά αερίζονται από τη μύτη και παροχετεύουν τις εκκρίσεις τους μέσω μικρών καναλιών μέσα στη μύτη. Στην ιγμορίτιδα τα κανάλια αυτά αποφράσσονται λόγω φλεγμονής του βλεννογόνου, της φόδρας της μύτης και των «ιγμορείων», με αποτέλεσμα ο μη σωστός αερισμός και η παροχέτευση των εκκρίσεων τους να δημιουργεί μια φλεγμονή με συλλογή πύου την ιγμορίτιδα.
Επομένως οτιδήποτε εμποδίζει τον σωστό αερισμό της μύτης και των ιγμορείων και μειώνει την ικανότητα του οργανισμού να αντιμετωπίζει και να απομακρύνει παράγοντες που δυνητικά μπορούν να προκαλέσουν φλεγμονή στην περιοχή, μπορεί να προκαλέσει ιγμορίτιδα.
Οι αιτίες διακρίνονται σε:
• Λοιμώξεις ιογενείς ή μικροβιακές
• Αλλεργική ρινίτιδα
• Ρινικοί πολύποδες
• Οδοντιατρικές φλεγμονές
• Ανατομικές παθήσεις
• Μειωμένη άμυνα του οργανισμού (ανοσοκαταστολή, χημειοθεραπείες)
Πώς μπορώ να καταλάβω εάν έχω ιγμορίτιδα;
Πολύ συχνά ο μη σωστός αερισμός των ιγμορείων λόγω ανατομικών λόγων ή ενός πρόσφατου κρυολογήματος μπορεί να μας ανησυχήσει προκαλώντας συμπτώματα που μοιάζουν με αυτά της ιγμορίτιδας, δηλαδή:
• Ρινική απόφραξη
• Καταρροή
• Οπισθορινικές εκκρίσεις
• Πόνο στο πρόσωπο
• Μείωση της όσφρησης
• Κεφαλαγία
• Πυρετό >38oC
• Πονόδοντο
Ωστόσο, για να υποψιαστούμε πως πάσχουμε από ιγμορίτιδα, είναι απαραίτητο τα συμπτώματα αυτά να διαρκούν περισσότερο από μια εβδομάδα χωρίς βελτίωση ή με επιδείνωσή τους. Είναι απαραίτητος ο ενδοσκοπικός έλεγχος για την διάγνωση ή μη της ιγμορίτιδας και την διάκρισή της από μια απλή ρινίτιδα, φλεγμονή δηλαδή που δεν επεκτείνεται στα ιγμόρεια αλλά περιορίζεται στην μύτη. Κατά την ενδοσκόπηση θα πρέπει να βρεθεί πύο, δηλαδή κίτρινες ή κιτρινοπράσινες εκκρίσεις ή απόφραξη της περιοχής που φυσιολογικά επιτρέπει τον αερισμό των ιγμορείων, ενώ παράλληλα πρέπει να υπάρχει τοπικά φλεγμονή. Πρέπει βέβαια να διευκρινιστεί πως το χρώμα των εκκρίσεων δεν αποτελεί αυστηρό κριτήριο για την διάγνωση της ιγμορίτιδας, καθώς και σε απλές ρινίτιδες μπορεί να δούμε τον χρωματισμό τους, αλλά ασφαλώς συνυπολογίζεται.
Εάν τα συμπτώματα προκαλούνται από τα δόντια, δηλαδή με πονόδοντο μετά από μια φλεγμονή κάποιου δοντιού της άνω γνάθου ή μετά από μια οδοντιατρική επέμβαση σε αυτή την περιοχή, τότε υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να πάσχουμε από οδοντογενή ιγμορίτιδα.
Υπάρχουν επιπλοκές;
Είναι πάρα πολύ σημαντικό και ιδίως σε παιδιά η διάγνωση και η αντιμετώπιση τυχόν επιπλοκών της ιγμορίτιδας από επέκταση της φλεγμονής σε γειτονικές της μύτης δομές, όπως στους οφθαλμούς, εγκέφαλο. Η αδυναμία εντοπισμού και σωστής αξιολόγησης ενός ασθενή με επιπλεγμένη παραρινοκολπίτιδα μπορεί να προβεί καταστρεπτική για την υγεία του.
Πώς γίνεται η διάγνωση
Όπως αναφέραμε και πριν η διάγνωση στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στο ιστορικό του ασθενή και στα ευρήματα της εξέτασης, αλλά είναι απαραίτητος ο ενδοσκοπικός έλεγχος του ασθενή για την επιβεβαίωση της υποψίας που έχουμε, τον καθορισμό της αιτίας όπου αυτό είναι δυνατό (σκολίωση διαφράγματος, αλλεργική ρινίτιδα, ρινικοί πολύποδες) και τον αποκλεισμό άλλων παθήσεων, όπως απλή ρινίτιδα, αδενοειδίτιδα.
Στα παιδιά η διάγνωση είναι ιδιαίτερα δύσκολη, καθώς μοιάζει αρκετά με μια απλή ρινίτιδα και είναι δύσκολος ο ενδοσκοπικός έλεγχος, ενώ η διαγνωστική αξία των απλών ακτινογραφιών είναι περιορισμένη, εξέταση που ούτως ή άλως έχει αξία μόνο σε περιορισμένες περιπτώσεις και πρέπει να συνιστάται με επιφύλαξη.
Υπάρχει θεραπεία;
Γενικά στην ιατρική και στη ζωή μας καλύτερα είναι να προλαμβάνεις κάτι παρά να το θεραπεύεις. Επομένως, είναι απαραίτητη η σωστή υγιεινή της μύτης η οποία περιλαμβάνει ρινικές πλύσεις και χρήση ασφαλών και μικρής διάρκειας αποσυμφορητικών σπρέυ σε απλές ιώσεις που θα εξασφαλίζουν την σωστή ρινική αναπνοή και αερισμό των ιγμορείων. Σε περιπτώσεις που υπάρχει έντονο οίδημα του ρινικού βλεννογόνου πρέπει να συνεχίζεται η θεραπεία με κορτιζονούχων σπρέυ, χαμηλής απορροφησιμότητας στο αίμα. Όταν υπάρχει ενεργός ιγμορίτιδα είναι απαραίτητη η λήψη αντιβίωσης για 8-10 ημέρες. Σχήματα αντιβίωσης για μεγαλύτερο διάστημα που χρησιμοποιούνταν στο παρελθόν δεν έχει αποδειχθεί να βελτιώνουν την θεραπεία και πρέπει να περιορίζονται σε εξειδικευμένες περιπτώσεις. Σε μη βελτίωση με την αντιβιοτική αγωγή από το στόμα θα πρέπει να εξετάσουμε και το ενδεχόμενο χορήγησης ενδοφλέβιας αντιβίωσης στο νοσοκομείο.
Χειρουργική επέμβαση
Θα πρέπει να περιορίζεται στις περιπτώσεις εκείνες που:
• δεν υπάρχει βελτίωση παρά την θεραπεία
• υπάρχουν επιπλοκές που δεν βελτιώνονται με την ενδοφλέβια, στο νοσοκομείο, αγωγή
• χρειάζεται η αντιμετώπιση της γενεσιουργού αιτίας, ρινικοί πολύποδες, σκολίωση διαφράγματος κ.α.
Υπάρχουν διάφορες χειρουργικές τεχνικές, αλλά γενικά η μέθοδος που έχει επικρατήσει είναι η λειτουργική χειρουργική των παραρρινίων (FESS), όπου υπό γενική αναισθησία, με τη βοήθεια ενδοσκοπίου και εξειδικευμένων χειρουργικών εργαλείων γίνεται η επέμβαση μέσα από τη μύτη χωρίς εξωτερικές τομές.
Για όλα τα παραπάνω και για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το πρόβλημά σας, επικοινωνήστε μαζί μας τηλεφωνικά και προγραμματίστε ένα ραντεβού για εξέταση.